Współczynnik wypadania kapsuł nie był tak stabilny, jak tego chcieliśmy, więc zaktualizowaliśmy działanie wypadania kapsuł wprowadzając ochronę przed pechem. Teraz kapsuła powinna wypaść przynajmniej raz na dwa miesiące. Jeżeli chcecie poznać szczegóły zmian, zobaczcie całego posta na ten temat.

Riot NaKyle, komunikatorzy, zachowanie graczy

Wyważenie opublikowanych bohaterów nigdy nie było precyzyjną nauką. Zanim ujawnimy bohaterów, najpierw ich testujemy i dokonujemy ciągłych zmian, starając się uzyskać wyważenie tak „idealne”, jak tylko jest to możliwe. Czasami przesadzimy w jedną lub w drugą stronę — bohater jest za słaby (tak jak ostatnio Ornn) albo za silny (Camille). Czasem udaje nam się trafić idealnie (Kled).

Jednym z najważniejszych elementów, które wpływają na siłę bohaterów podczas publikacji jest ich poziom trudności. Najprościej ujmując tę kwestię, poziom trudności bohatera to spodziewany przyrost jego siły w zależności od ilości gier, które gracz spędził grając nim. Ponieważ bohaterowie muszą być wyważeni z założeniem, że gracz ich używający jest doświadczony, bohater o dużym poziomie trudności (taki jak Yasuo) będzie miał bardzo niski wskaźnik wygranych wśród graczy, którzy grają nim pierwszy raz, jednak powinien systematycznie rosnąć z upływem czasu. Bohater o niskim poziomie trudności (taki jak Braum) zacznie z lepszym wskaźnikiem, ale wzrost zwycięstw będzie relatywnie mniejszy w odniesieniu do ich rzeczywistego wyważenia.

Elementy, które czynią bohatera trudnym, zazwyczaj sprawiają też, że ciężko oszacować jak silny będzie bohater w momencie publikacji. Każda nowa mechanika, która nie ma jeszcze bliskiej analogii w grze (jak umiejętność bierna Ornna), subtelna mechanika, która wymaga dużo optymizacji i może nie być oczywista (tak jak efekt kruchości Ornna czy jego przedmioty) czy mechanika trudna w użyciu (jak drugie użycie superumiejętności Ornna) — wszystko to razem przyczynia się do problemów w ocenieniu poziomu siły bohatera. Szczerze mówiąc, te wszystkie czynniki sprawiają, że dość łatwo jest nam popełnić błąd — szczególnie biorąc pod uwagę niewielką ilość danych, jaką dysponujemy w porównaniu do milionów gier, które odbywają się na serwerach na żywo.

Do tego wszystkiego dochodzi element ludzki. Na przykład, nasz najlepszy wewnętrzny gracz Ornnem bezustannie bił wszystkich na głowę grając nim i szło mu nim lepiej niż jakimkolwiek innym bohaterem, którym grał dotychczas. Potraktowaliśmy to jako znak, że Ornn jest silny, ale możliwe, że Ornn był po prostu dla niego stworzony. Z drugiej strony, nasi gracze Aurelionem Solem nigdy nie odkryli niektórych optymizacji, które są teraz standardem wśród doświadczonych weteranów grających tym bohaterem, czego skutkiem była jego niesamowita siła przez około miesiąc po wydaniu.

Koniec końców, nikt z zespołu zajmującego się bohaterami nie chce, żeby ich bohater był niewyważony przy wypuszczeniu. Jak będzie za słaby, może zostać źle odebrany. Jak będzie za silny, zostanie osłabiony, co będzie nasilało niezadowolenie graczy. Staramy się wycelować tak dobrze, jak tylko jesteśmy w stanie. Na szczęście możemy w miarę szybko wprowadzać zmiany, jeśli coś nam nie pójdzie.

Squad5, projektant gry, zespół bohaterów

Gdy bierzecie do ust kęs kruchego, pastelowego mięsa, wasz świat migocze tysiącem barw: magentą, indygo, sjeną paloną i grynszpanem! Przy przeżuwaniu soczystych kawałków przez wasze podniebienie przewija się poezja smaków takich jak wata cukrowa, wiśnie w likierze, wędzony okoń morski i prażony kokos. Delikatne kawałki powodują lekkie łaskotanie w gardle, by zniknąć w głębi przełyku. Czujecie się niemalże jakbyście chcieli kichnąć, jednak nie możecie. Gdy zabieracie się już za kolejny kęs, pełni podekscytowania przed nadchodzącą falą kolorów i smaków, z waszego brzucha dobiega dziwne burknięcie. Zaczynacie kaszleć — najpierw tylko trochę, ale za chwilę NIE MOŻECIE przestać. Salwy puchu i futra wydobywają się z waszych ust niczym konfetti. Burczenie przeradza się w ostry, kłujący ból, jakby coś małego o pięściach ostrych jak sztylety próbowało wywiercić dziurę w waszych wnętrznościach. Wasze bebechy rozciągają się i puchną, podczas gdy wy błagacie na kolanach o łaskę, o śmierć, o cokolwiek, co zakończy wasz paraliżujący ból. Przez łzy widzicie jak ostre rogi przebijają się przez waszą skórę, nacierając na nią od środka niczym byk na płachtę matadora. Istota o kształcie piłki do kosza wynurza się z waszego rozdartego żołądka, brudna i klejąca od waszej krwi, po czym napusza i czyści swoje futerko jednym szybkim PUF. Krew pryska wam na twarz. Wasze roztrzęsione oczy w końcu dostrzegają istotę w całym jej puchatym majestacie, stojącą słodko i niewinnie, niczym skąpany w świetle słońca dmuchawiec, na waszym obrzydliwym (już prawie) truchle. Rozpościera swój wielki, różowy jęzor i liże was po bladym policzku. I potem nie widzicie już nic więcej.

A przynajmniej tak głosi historia. Także tego… raczej mało jest chętnych, żeby je wciąż próbować.

Riot Tiger Lily, redaktor, zespół Budowniczych